Thuis, thuis en nog eens thuis

En het bleef een fantastisch weekend. Op twee woede-aanvallen (van formaat!) na, alsook wat broederruzietjes en verongelijktheden, zeven wasbeurten en permanente pogingen om de rommel op te ruimen, genoten we van twee volle dagen samen. Quel bonheur! Alrik staat nog heel erg wankel op zijn sterk vermagerde stokkebeentjes maar als het op eten aankomt, gaat de inhaalbeweging door. Tot onze opluchting eet hij bovendien terug gewoon mee met ons (met dezelfde afwijzende kieskeurigheid voor groenten als vroeger). We passen het menu ook wel gretig aan zijn wensen aan. Iemand frieten met kroketten vanavond? Ondanks de frustratie over de onmogelijkheid om ook maar enige steriliteit te bewaren rond Alrik, nog geen koorts of infectie te bespeuren. Hout vasthouden! En preventief pillen slikken... Morgen ons eerste ambulante post-transplant ziekenhuisbezoek...