"We zijn nog niet uit de problemen" echoot de doktersuitspraak van 2 januari nog in onze oren. Alrik is ondervoed en zijn buikje is toch nog steeds een beetje dik. Zijn gewicht lijkt ook terug wat te snel toe te nemen. Hij heeft een liesbreuk en een rectus diastase (zoals ik van mijn tweelingzwangerschap). Zijn witte bloedcellen zijn weer verminderd in aantal. CMV test nog 'zwak positief'... Hij krijgt wat roodheid en jeuk op zijn rug. Hij heeft gelukkig wel een grote eetlust voor gefrituurde dingen. Fishsticks, kroketten en frieten. Fruit en groenten gaan er voorlopig niet in, maar de neussonde blijft toch nog uit het zicht en dat is klaarblijkelijk een hele 'prestatie' voor zo'n jonge leukemiepatiënt.
Voor ons komt de desillusie binnen. Gisteren leek het even of we nu 'alleen nog maar effe door te bijten' hadden, maar natuurlijk zijn we nog steeds bezorgd over elk slecht teken en de dagelijkse sleur blijft identiek.
 |
| Eindelijk nog eens van heel dichtbij... |
 |
| ... een gezicht zonder masker. |
 |
| Frieten, want de kroketten zijn op. |
Een dagje heel blij zijn kan toch geen kwaad. En er is toch al een hele grote hindernis genomen. En nu op naar de volgende overwinning!
BeantwoordenVerwijderenKomaan Alrik laat de frietjes smaken en blijf je positieve zelf om stap voor stap vooruit te gaan! Veel goeie moed ook aan je mama en papa!
BeantwoordenVerwijderenAnja, de foto's zijn heel ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenAlrik , een echte jongensachtig jongetje, zo lief kijkend naar zijn mama.
Heel mooi.
Lutgarde
bergop, bergaf, een processie van Echternach gaat ook vooruit en komt uiteindelijk toch ook aan, ik blijf duimen. xxx
BeantwoordenVerwijderenHartverwarmende, ontroerende mama-zoon beelden. Heel mooi...
BeantwoordenVerwijderen