Ik veeg het er terug af

Alles is lichtjes gezakt (hemoglobine, plaatjes, witte bloedcellen maar ook bilirubine) behalve zijn gewicht. Dat is gestegen en zijn buikje voelt terug meer gespannen. Dus toch maar weer een vochtafdrijver er tegenaan, waarna hij 500 ml heeft geplast. Jammergenoeg vermindert het effect van die vochtafdrijvers snel en na twee dagen lijken ze totaal uitgewerkt. Laten we hopen dat we niet weer naar een dikke buik-episode gaan. We omarmen alvast de bilirubine-daling.

Alrik was vandaag afwisselend zijn contraire crisis-zelf en zijn fijnzinnige, liefhebbende zelf. Toen hij in protest ging tegen het zalfje voor de droge huid had ik echt het gevoel dat hij gewoon nog nood had aan een aanleiding om wat opgestapelde frustratie op uit te schreeuwen. Hij stampte er op los, maar zonder mij te willen pijn doen en ik dacht stiekem: stamp het er maar eens goed uit, zo beweeg je nog wat ook. "IK VEEG HET ER TERUG AF", riep hij terwijl hij heftig bezig was met zijn deken. "Da's ok", zei ik rustig, "er is al genoeg in uw huid gedrongen." En even later mocht ik zijn oksels inwrijven en moest hij lachen omdat het kietelde. Na 't verhaaltje vroeg hij mij wat ik graag wilde dromen. En plots leken we onze intiemste geheimen te delen. Hij zou hetzelfde proberen te dromen als ik, waaruit ik besloot dat we mekaar deze nacht zouden tegenkomen. "Wat is dat tegenkomen?" Met het antwoord op die vraag en de gedachte aan hoe het zou zijn om in elkaars dromen te komen is hij in slaap gevallen...

Balder krijgt twee Mayas van Alrik. Nee dat is Willy! Maya en Willy