woensdag 20 juli 2016

Van ziekenhuis naar zwembadje

Goed nieuws uit het labo (zie ook de grafieken op de pagina "bloed"):
- Hemoglobine: 11,3. Een record sinds het verlaten van het ziekenhuis
- Bloedplaatjes: 500 000. Boven de bovengrens. Wat een schommelingen zeg. Die lijken mee aangemaakt te worden wanneer de lymfocyten virusgewijs worden aangepord. Maar dat is maar een vaststelling die ik zelf doe, gebaseerd op twee waarnemingen. 
- De verschillende soorten witte bloedcellen: op gemiddelde niveaus.

Oogjes zijn inmiddels bijna weer normaal. Ze zien er nog wat gedrogeerd uit, maar dat komt goed. De longen rochelen wat, maar dit op 'virale wijze' (=overal verspreid en niet lokaal, wat op longontsteking zou wijzen). 

De laatste van de eerste reeks vaccinaties is gezet. Vanaf nu geen tweewekelijkse ziekenhuisbezoeken meer maar maandelijkse!

Alle redenen om met volle teugen van de hittegolf te genieten. 

I-pad brengt soelaas bij het wachten in het ziekenhuis
Water brengt soelaas onder de hete zon


maandag 18 juli 2016

Staaltje moederinstinct

Sinds hij zona gehad heeft, en tot zolang er andere infecties broeden, neemt Alrik terug de witte pilletjes: aciclovir, 4 maal per dag. Daarbij ook nog steeds peni-oral (tegen pneumococcen), 3 per dag en eusaprim, een siroopvormig antibioticum, 2 lepeltjes per dag, om de twee dagen. 's Avonds geeft dat toch een cocktail van 3 geneesmiddelen. Hij steekt ze tegenwoordig allemaal tegelijk in zijn mond en slikt ze met 1 slok water weg.

En wat doet dat met mij? In de eerste uren van mijn nachtelijke slaap word ik altijd één keer wakker. Met een schok! En dan galmt het door mijn hoofd: HEEFT ALRIK ZIJN PILLEN WEL OP? Dan moet ik even in mijn geheugen graven en mezelf geruststellen, want hij heeft ze steevast, weldegelijk op. Dan kan ik weer verderslapen. Een ingebouwd alarmschema is het. Een moederinstinct.

Ps: De oogjes zagen er deze avond IETS beter uit. En we hebben nog eens een grote portie gegeten. Joepie! En we hebben boontjes gezaaid bij moeke en vake!



zaterdag 16 juli 2016

Rode gezwollen oogjes

Alriks ogen blijven er zielig uitzien. Wellicht te wijten aan adenovirus. Jammergenoeg kan een adeno-gerelateerde ooginfectie nogal lang aanslepen. "Minder dan 3 weken", las ik ergens. Alriks eetlust taant. Maar hij had er niet minder energie om vandaag op het crisisfestival in Erps-Kwerps.


donderdag 14 juli 2016

7 maand

Terwijl ik stond te koken, legde Alrik strijkparels en was Balder drukdoende met de kraan, drinkbekers en een waterrad. Het perfecte moment. Alleen jammer dat er nu, bovenop de hoest, een infectie heerst in Alriks ogen.

We zijn vandaag 7 maand na de transplantatie. En toch durf ik weer niet te juichen. Ik heb al begrepen dat er wellicht nooit een echt juichmoment komt. Toch niet binnen de eerste twee en een half jaar. Eerder een langzaam wegebben van de vrees.


Ontstoken oogjes (en een korstje van het vallen)



dinsdag 12 juli 2016

De gewone hoest (en nog foto's!)

Hoesten. Alrik is een nieuwe strijd aan leveren. Een viruske op de luchtwegen. 't zal wel een hele tijd duren, want ook Balder zit er al weken mee. Jammergenoeg slaat dat op Alriks eetlust én op zijn neiging om contrair te doen... Dat laatste blijft wel minimaal ten opzichte van wat we vroeger al meegemaakt hebben, maar hij is er toch maar weer: de link tussen het fysiek en het mentaal welbevinden...

Verder hebben we een fijne vakantie... verjaardags- en andere feestjes allerhande. Voorlopig nog in België, maar het aftellen voor Frankrijk is in alle heftigheid losgebarsten.

Deze beeldjes zijn gecapteerd door het getalenteerde oog van onze geliefde huisfotograaf Nonkel Woody, Wouter alias Colibright!

 

dinsdag 5 juli 2016

Ongewenst bezoekje

Jacobus is nog eens langsgekomen... Dat boze ventje in Alriks hoofd. Alrik wou door mama in bed gestopt worden en niet door daddy. Daar was geen sprake van. We wisselen af punt aan de lijn. Het schuim stond op zijn lippen. Dat was lang geleden. Sinds februari. Hij bestaat dus nog... Maar toch maar heel even. Als een anecdote en niet als een bron van zorgen. Oef.