T+9: 140 witte bloedcellen ! ! ! ! ! ! !

Mijn vorige post was nog niet helemaal droog toen ik een sms kreeg van Raf: 140 witte bloedcellen!! En de koorts is dus meer dan waarschijnlijk een gevolg van het aanslaan van de nieuwe stamcellen (engraftment syndroom). Oh danku kaarsen, danku kerstboom, danku intensief meelezen op de blog als toverhandeling, danku Balder, godzijdank danku.

Doorheen dat geweldige nieuws was het voor Alrik wel een rotdag. 39.8. Steunend ademen en urenlang vechten tegen opkomende zuren die toch niet kwamen. "Mama help mij!" en "Het moet weg gaan!". Dat zei hij mij één enkele keer. Een ander idee dan hem recht te zetten had ik niet. Ik sta zelf versteld van hoe kranig Alrik zich houdt. Hij klaagt niet. Zegt alleen wat echt nodig is en laat tegelijk ook niets of niemand toe die - in zijn ogen, op dat moment - niet echt nodig is. Het steriel verpakte kerstcadeautje werd rustig verzocht zijn beurt af te wachten in de kast.

Met de opkomende witte bloedcellen zal het herstel van zijn pijnlijke slokdarm en keel sneller gaan. Hopelijk is het binnen twee dagen al beter. Zoniet kan de pijn verzacht worden met morfine.

Vechthouding. Met hoofddoek tegen jeuk.

Kerstcadeau. Ik wil het niet zien.