Dag T-1

Ware het niet van de risico's en de ongemakken voor Alrik en de aanslag op zijn prille lijf en leventje, het zou aanvoelen als een interessant avontuur. Balder en ik vertoeven in een primitieve en kleine versie van Alriks kamer, op 5 kamers daarvandaan. Het is 22u15 en Balder kan de slaap niet vatten. Hij heeft sinds zijn aankomst al alle schakelaars en knoppen en afstandsbedieningen uitgetest, zijn bed in alle standen gezet en een manneke getekend op het whitebord boven zijn waskom. Hij is al geprikt geweest (en flink!) en onderzocht door een pediater en een anesthesist. Die laatste zaaide nog even twijfel of het wel kon doorgaan omdat Balder nog wat slijmen hoest. Ik heb geantwoord dat het voor Alrik wel een kwestie van leven en dood is. "Maar als we het uitstellen dan is dat maar voor een paar dagen." "Dat gaat niet, Alrik heeft zijn chemo-schema afgewerkt." Hij zou het overleggen met zijn supervisor. Toen was het ok. Het leek meer op zichzelf interessant maken... Ieder zijn discipline zeker? 

Als 'beloning' voor de prik, koos Balder een chemo-man (een balvormige knuffel) die hij tot mijn verbazing ook zo benoemde alsof de chemo-mannen altijd al in zijn leven waren geweest. Deze morgen aan tafel bij tante Ann had hij ook verteld dat hij deze avond naar het ziekenhuis moest komen om (een stukje van) zijn bloedfabriek aan Alrik te geven. Wat heeft hij zijn ideeën helder op een rij. 

Met Alrik alles redelijk ok. Hij was eigenlijk wel goedgemutst, maar hij heeft niet veel energie meer en de verveling slaat ook wel toe. Hij eet kleine porties of niets. We hebben nog meer (nieuwe) franse boekjes nodig. Hij heeft nog bloedplaatjes en rood bloed gekregen. En een kroon voor Koning Alrik Pillenslik. Hij was ook meer van zeg: "Ik wil graag thuis zijn" en meer verrassend: "Ik moet bewegen met de kiné om geen boze dromen te krijgen". Neenee, dat is om niet slap te worden omdat de chemo-mannetjes u zo moe maken dat ge veel moet slapen. 

Morgen is D-day, hopelijk de enige die we ooit gaan moeten doormaken.