De cortisone mist zijn effect niet. Alrik is zichtbaar beter, maar niet in die mate dat hij zijn aandacht al op iets anders kan richten dan op pijn wegslikken, stil zitten nadenken, nu en dan eens van zithouding veranderen en soms vragen stellen. Zijn stem is al wat terug. Nu hij kunstmatig gedehydrateerd wordt, heeft hij dorst... maar hij mag bijna niet drinken. Het positieve is dat zijn mond en keel terug iets beter blijken. Het tanden poetsen en mond 'wassen' gaat beter en het water smaakt niet meer slecht. Maar zijn bloedplaatjes worden massaal geconsumeerd en geraken niet boven de 7000, zelfs na dagelijkse toediening. Hij heeft kleine bloeduitstortingetjes onder zijn ogen en op zijn onderbuik en een beetje overal. De witte bloedcellen zijn inmiddels met 460 (per microliter).
Alriks gedachtengangen van vandaag brachten hem bij nieuw leven. "Als ik genezen ben wil ik thuis iets planten. Wortels. En rode kool voor rode puree! En ook rode bieten." Er moest zelfs met vake (de Grote Tuinier) geskyped worden over dit onderwerp.
Alrik houdt zich blijkbaar enkel bezig met het essentiële : dingen planten, zelf iets tot groei brengen. (inderdaad het tegengestelde van "dood worden".
BeantwoordenVerwijderenHeel intens.
Dikke kus Anja, Raf , Balder
Lutgarde en Herman
Alrikje doet dat goed. Nu wel hard door alles doorworstelen maar ondertussen al flink op goede weg bezig te genezen. Dikke kus aan jullie allen. Sigrid
BeantwoordenVerwijderenhoe vertederend zijn zijn gedachtenkronkeltjes. . .
BeantwoordenVerwijderende Grote Tuinier zal zich ook gecharmeerd voelen ;-)
opgelucht met dit positievere geluid in je post!
hadelijn
Pff, wat een emotionele rollercoaster. Komaan Alrik, je kan het! En komaan Anja, Raf en Balder, veel sterkte aan jullie ook! Dikke knuffel. Nele
BeantwoordenVerwijderenRood, de kleur van leven, aarde, groei.. wat zou het leuk zijn als hij echt met zijn handjes in de aarde kon wroeten nu :)
BeantwoordenVerwijderen