T+3: Diarree

Geen koorts, wel diarree. Met smaak vleesje gegeten deze middag. Vleesje-beesje. De boontjes-toontjes waren minder interessant. ('t was rijmen-dag met Alrik en tante Els en Maudje Boutje) en twee keer bananenprut à la daddy. De diarree is jammergenoeg van dusdanige heftigheid dat hij uitgeloogd wordt. Ook deze moet nu zorgvuldig afgemeten en genoteerd worden. Morgen intraveneuse voeding. Maar het blijft wel belangrijk dat hij zijn maag blijft gebruiken, voor een sneller herstel. Nog 490 witte bloedcellen en vandaag weer bloedplaatjes gekregen.

Goed nieuws wat betreft school. De organisatie take-off heeft computers met webcams en een stabiele internetverbinding geïnstalleerd in de klassen van Balder en Alrik en heeft ons 2 tablets meegegeven. Eentje voor elk. Nu kunnen we op elk geschikt moment skypen met de klas! Wat betreft de juf-aan-huis is er ook waarschijnlijk een oplossing. EHD (école à l'hôpital et à domicile) gaat maar aan de slag vanaf 5 jaar, maar is bereid om een vrijwilligster onder zijn hoede te nemen voor onze straks 4-jarigen. Deze vrijwilligster zoekt wel vast werk, maar in afwachting...

En dan nog een beetje avonddrama om de nacht in te zetten. Ik was al bij de uitgang van het ziekenhuis toen ik besefte dat ik mijn gsm in de kamer had laten liggen. Terug boven gekomen trof ik Alrik luid wenend op de hoek van zijn bed met klinkende alarmen (van baxters die leeg waren).Ik haastte mij in mijn ruimtepak en ging binnen. Buikpijn. Ik moest op zijn buikje wrijven tot het weg was. Toen vroeg hij nog een avondritueeltje: "Ik wil jou nog iets vragen, om iets te doen voor mij voor het slapen zonder boekje". Een liedje? Hij knikte bijna onzichtbaar en werd rustig. Ik zong en vertrok terug, niet zonder na te vragen of de babyfoon wel op stond. Mijn vraag werd beantwoord met een nieuwe jammerklacht van Alrik... doorheen de babyfoon. Een verpleegster ging kijken maar hij bleef mij maar 'aanroepen', "mama kom terug, kom terug, mama mag niet weggaan, mama kom terug, mama moet komen, mama ik wil jou een kusje geven". Daar stond ik aan de grond genageld. Ik wilde geen precedent scheppen dus ik wilde niet terug naar binnen. Dan maar vlug naar daddy bellen om mij in mijn en zijn overtuiging te versterken. Niet naar binnen gaan. Uiteindelijk bleek er weer een diarree-aanval te zijn geweest, waarna heel het bed moest worden ververst. Toen dat allemaal opgelost was, was hij weer stil...