We zijn blij dat we samen op vakantie geweest zijn. We hebben er uit gehaald wat er in zat. Het is een manier om er mee om te gaan: er uit halen wat er in zit. De angst en het verdriet niet laten overheersen. Ik kan het schrikbeeld dat Baldertje zonder zijn tweelingsbroertje zal moeten opgroeien niet wegdenken en het maakt mij radeloos, badend in een zee van tranen. Maar nu zijn we wel samen. Zo veel en zo liefdevol als ooit mogelijk. Wat is het hard. Wat zie ik mijn kindertjes graag. Wat een onmogelijke hel. Wat een geschenk om er te mogen zijn.
Alriks gezicht is vandaag heel erg gezwollen. Het schijnt ons toe dat er ineens nog een laag is bijgekomen. Een dubbele onderkin. Waar is mijn schattig mooi ventje naartoe? Ach dat is een detail. Alrik was vandaag een zonnetje. Zo uitgelaten. Dansend op zijn kleine voetjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten