We vonden dat er iets niet klopte. Alriks bloedwaarden zijn terug normaal en we bouwen de cortisone af, maar we blijven 'softe' chemo geven en we vrezen dat hij straks te weinig witte bloedcellen heeft, juist op het moment dat de georganiseerde nieuwe virus- en bacterieaanval voor de schoolpoorten staat.
We spraken dus af dat Raf naar het ziekenhuis zou bellen. Met succes. Ze hadden daar ook de koppen bij mekaar gestoken en conclusies getrokken die als muziek in de oren klinken. De snelle reactie van Alriks bloed en milt op de medicatie is niet typisch voor JMML. Het feit dat het aantal monocytaire witte bloedcellen eigenlijk pas hoog is geworden na het innemen van cortisone (daarvoor waren het zijne eosinofiele witte bloedcellen die hoog waren) is ook niet typisch voor JMML. De chemo mag stoppen.
Geen roos pilleke meer voor 't slapen gaan. Er schijnt een dikke zonnestraal in mijn duistere tunnel. Hij schijnt niet ver vooruit, maar hij schijnt wel recht op mij en mijn Alrikje.
Wat ben ik blij met deze zonnestraal... Ik denk dat die op nog heel veel andere mensen schijnt... Maar vooral op jullie, dat spreekt voor zich...
BeantwoordenVerwijderenHoera! Wat goed om lezen, dat is toch al één belangrijke duistere wolk die je kan afvinken.
BeantwoordenVerwijderenAfvinken is het woord niet... maar de "hypothese komt op lossere schroeven".
BeantwoordenVerwijderen