Dag 1

De koorts is nog niet weg. Om middernacht nog 39° en om 10 uur ook 38.7°. Altijd onmiddelijk platgeklopt met perdolan. Zijn hemoglobine (graadmeter van de rode bloedcellen) is onder de 8 gezakt. Hij heeft vandaag zowel bloedplaatjes als rode bloedcellen toegediend gekregen. De witte waren wel terug naar 1200 gestegen. (De plaatjes ook: 14000, maar aangezien hij er gisteren had gekregen is dit zonder betekenis)

De twijfel is van de baan. Zonder interventie kan Alrik niet overleven. Er hangt een kaartje naast de deur van zijn kamer: Kanjer Ketting (klik voor meer info). Hij heeft al 10 cm parels. 2 puncties, 5 beeldvormingen, prikken... Alrik zit voorgoed in de groep van de kindjes die je vroeger alleen op TV zag.

Een hele dag met een 3,5 jarige in een ziekenhuiskamer is lang. Alrik mag zijn deur niet uit. Het is geen steriele kamer, maar de voorzorgsmaatregelen zijn streng. Geen enkele dokter, verple(e)g(st)er of poetsvrouw komt binnen zonder masker, handschoenen en schort. Wij ouders mogen voorlopig wel onbeschermd binnen en wisselen mekaar af. Alrik laat zich de permanente aanwezigheid welgevallen, maar het stelt ons des te meer voor een vraagstuk: Hoe vermijden dat Alriks moeizaam opgebouwde autonomie terug instort... Hoe vermijden dat Alrik geen fijne tijd meer kan hebben als hij niet wordt bijgestaan door een volwassene... En ook: hoe dit zelf volhouden. Dag na dag.