woensdag 23 september 2015

Ontsnappingspoorten slaan dicht

Alrik heeft leukemie. Zijn witte bloedcellen zijn weer gestegen. Zijn bloedplaatjes gedaald*. Zijn milt is terug vergroot. Hij heeft leukemie. Het procentueel aantal eosinofielen en monocyten is wel normaal, maar het zit hem nu in de reeks van de myeloide en metamyeloide witte bloedcellen. Wat wil dat juist zeggen? Geen idee, maar Alrik heeft leukemie. Hij heeft leukemie. Alle ontsnappingspoorten slaan dicht. Geen parasitaire infectie. Geen overdreven reactie op de medicatie. Geen symptomatisch fenomeen dat terug vanzelf verdwijnt. Het beest is teruggekomen. Na 4 weken zonder chemo, maar met nog een lage dosis cortisone. Alrik heeft leukemie. Als ik alleen in de auto zit en mij voor niemand moet recht houden, snoert mijn keel dicht, mijn hart gaat te keer, mijn hele wezen doet pijn. Ik ween heel de auto vol. Ik ging genieten van de tijd dat we samen zijn, maar ik heb intussen ook al geleerd dat we daar geen onheilsscenario voor nodig hebben. Het is gewoon een regelrechte verschrikking.

We beginnen terug met purinethol, de zogenaamde 'lichte chemo'. Nog steeds in afwachting van de resultaten van de cytogenetische tests. Die waren aangevraagd bij de beenmergpunctie van half juli. Maar inmiddels worden we voorgehouden dat het wel zes maand kan duren. Dat brengt ons op januari. Om te horen dat hij geen JMML heeft, veronderstel ik nog steeds. Maar wel te veel witte bloedcellen. Dus leukemie.

Volgende bloedname, woensdag 30 september.

*leukocyten: 21 000 (0% eosinofielen, 6% monocyten), bloedplaatjes 90 000

3 opmerkingen:

  1. ooooooooooh Anja, wat is dit vreselijk nieuws!!!!!!!! Dit had ik precies al bijna niet meer (willen) zien aankomen!!!! Oh ik weet gewoon niet wat ik je kan zeggen, alleen dat ik het zo verschrikkelijk erg vind voor jullie... Hier zijn geen woorden voor... Dit is inderdaad een regelrechte verschrikking...De pijn die je voelt, moet inderdaad onmenselijk zijn... Ik weet niet wat zeggen, en kan je enkel maar veel veel moed wensen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ow Anja, dit is een mokerslag!
    Dit geeft zo'n machteloos gevoel...
    Ik blijf hopen, duimen, wensen dat het beter wordt voor jullie kleine man!
    Hoe ondergaat hij het zelf? Heeft hij last van die chemo?
    Goeie moed,
    Hadelijn

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hij schijnt geen last te hebben van de chemo... we hadden dit weekend twee even actieve, slimme, vrolijke zoontjes.

    BeantwoordenVerwijderen