1ste kleuterklas! Wij zijn al grote jongens. En mama met een schaapachtige glimlach op haar fiets omdat haar kleutertjes zonder weerstand, hun respectievelijke klasjes binnenstapten, met open vizier, benieuwd naar het onbekende. Alrik is de vrolijkheid zelve. Al heeft hij op schooldag één, tijdens de speeltijd ná de siesta, wel geslapen in de armen van de juf. Dag twee was maar een halve (woens)dag. Op naar dag drie.
Laat volgende woensdag 9/9 maar lang wegblijven. De dag van de volgende bloedname...
Beste Anja en Raf
BeantwoordenVerwijderenWe denken vaak aan jullie. Zeker nu ik hier even alleen in Carnoulès ben en de dagelijkse besognes wegvallen, moet ik voortdurend aan jullie twee jongetjes denken.
En dan denk ik ook aan Lou, die ongeveer even oud is. Ik probeer me dan voor te stellen hoe het voor jullie moet zijn.
We lezen de blog, we speuren naar tekentjes van hoop, naar een draaglijk scenario…
Ik bewonder jullie kracht om ondertussen dapper verder te doen en voor de jochies gewoon mama en daddy te zijn. Te genieten van hen, ondanks dat venijnig stemmetje dat ongetwijfeld niet te stoppen is in jullie hoofd.
Ik hoop dat jullie manieren blijven vinden om vol te houden en te kunnen blijven vechten voor Alrikje. Voor de een door te schrijven, voor de ander door met een hakbijl bomen te lijf te gaan en door samen de dagelijkse routines voor de broertjes in ere te houden.
Mochten jullie nodig zijn bij Alrik en er opvang voor Balder nodig is:
Hier zit een ervaren ‘omi’ met spannend nieuw speelgoed in de kasten en een grote tuin.
Vanaf 10/9 ben ik terug 1000 km dichterbij.
Dikke knuffel.
Ann (en Mark)
Bedankt Ann. Een dikke knuffel terug.
BeantwoordenVerwijderen