Alrik heeft de akeligste der banale ziektes: valse kroep (laryngitis). Blafhoest en astmatische ademhaling, ten gevolge van ...een verkhoudheid. Blijkbaar hebben sommige kinderen daar aanleg voor. Hij heeft dat een jaar geleden ook eens gehad en toen zijn we midden in de nacht naar de spoedgevallen gevlucht. Want in de slaap vernauwt het strottenhoofd nog eens extra tot de paniek toeslaat en het kind lijkt te verstikken. En wat gebeurt er dan? Paniek geeft adrenaline en adrenaline droogt de slijmvliezen uit en maakt de luchtkanalen terug vrij. Tegen dat je aan de spoed bent, heb je dan een vrolijk en blij kind dat zijn ogen uitkijkt naar de nachtelijke animatie rond hem heen.
Deze keer waren we dus voorbereid en hadden we Alrik zelf ook verwittigd. Om 22u en om 3u en om 6u zat hij rechtop in zijn bed, blaffend en lucht zuigend. Ocharme. "Ik wil niet gaan liggen. Ik ben bang dat het omhoog gaat komen." Vervelend, want zo'n astmatisch kind kan je toch niet naar school laten gaan, maar verder zijn we niet eens ongerust...
Jérôme a aussi eu beaucoup de laryngites striduleuses... allergies, refroidissement... Aéorosols au Pulmicort. Bon repos à Alrik !
BeantwoordenVerwijderenHoe een mens toch leert relativeren als we al voor hetere vuren gestaan hebben hè. Het is "maar" dat... ;-)
BeantwoordenVerwijderen