De bloedfabriek is jarig en de blog is af!

Ik durf er bijna niet aan beginnen, aan deze post... De finale laatste post. Dat moet er eentje zijn met vuurwerk dan. Met toeters en bellen en spetter en gespat! Welnee. Er is niets speciaals aan de hand. We hadden gewoon een fijne dag gisteren. Een toch wel heel bijzondere, gewone, leuke dag. Een ziekenhuisbezoek en een fijn feest. Een gewoon, fijn feest. Een ongewoon, gewoon, fijn feest. Twee opgewekte jongens, bloedbroeders in de letterlijkste betekenis ooit, en hun ouders gingen voor deze gelegenheid allemaal samen naar het ziekenhuis. We namen witte kokospralines mee en brachten deze naar 'het 4de verdiep', de afdeling waar Alrik éénenzeventig nachten doorbracht. We hielden halt bij de deur van zijn toenmalige isolatiekamer en werden herkend door de kiné: "Is dat Alrik?!", en dan een verpleegster, en nog één, en nog één. "Wij vieren vandaag de 1ste verjaardag van de bloedfabriek en brachten daarom een verrassing mee" en een paar vóór/na-fotos waarop Alrik "DANKU" had geschreven. "Wat zie jij er goed uit!!"

Dan hielden we nog even halt bij de kamer waar Balder twee nachtjes had geslapen, en bij de het tropisch aquarium, waarin Balder feilloos aanduidde wat er veranderd was sinds 14 december 2015. (Er was een micky mouse weg.) Dan gingen we terug naar de 'ambulante consultatiezone' op het gelijkvloers voor het bloedprik ("ik ween nooit voor een bloedprik") en het onderzoek door de dokter. Dan een echografie van het hart en dan nog naar de tandarts... Allemaal gezwind en gezellig samen. Toen aten we nog in het bezoekersrestaurant, friet met rode kool (ja, want je moet veel groenten eten) en waren we nog steeds een gewoon gezond gezinnetje.

Ohja, de dag voordien waren er al 4 verjaardagskaartjes toegekomen. De verwachtingen waren dus hoog gespannen. En ja hoor: nog 13 kaartjes er bij! En vandaag, de 15de, nog eens 6 stuks!! (DANKUWEL ALLEMAAL!!).

Toen de ballonnen ophingen kwamen onze eerste bezoekers toe en toen neefje en nichtje Simon en Julie toekwamen, barste het feest helemaal los. Gewoon lekker veel taart snoepen en dan hard samen spelen, dat het ridderkasteel er schade van op liep!

Best gewoon allemaal. Maar dat is het juist. Dat is juist het prachtige. Het is fantastisch om de gewone toestand van "alles is in orde" zo intens te kunnen beleven. HOERA HOERA HOERA en nog eens HOE! RAA!

Natuurlijk is alles nog niet voorbij. Er blijft nog 1 pilletjes-3-maal-daags over. Er volgen nog enkele vaccinaties. Er zullen nog jaarlijkse controles blijven. Het risico op herval is NOG niet weg. Laten we zeggen dat we nog tot juli 2018 moeten wachten om te zeggen dat het helemaal voorbij is. Maar het risico vermindert nu toch wel erg drastisch en er zijn echt geen slechte voortekenen te bespeuren. We gaan ons nieuw, normaal leven tegemoet en we gaan onze jongens verder naar best vermogen groot brengen in een liefdevol, warm, creatief nest vol muziek, grapjes, fantasie, kritisch denkwerk en sociaalvoelendheid.

Dikke kussen aan alle trouwe lezers, fans, helpers, supporters, eten-brengers, kaarsen-branders, cadeautjes-bedenkers. Danku voor al het intens meeleven. Op ieders gezondheid! En op de liefde!

Rita is ook fan van "onzen Alrik, zo ne flinke"

Een laatste keer wuiven op de afdeling

Echo-cardio

Tanden tellen

Twee broers, 1 bloedfabriek

De bloemenkraaltaart

En nog eens de bloemenkraal in kwestie...

En alle andere feestgangers staan niet op foto...
want we waren te druk bezig met feesten :-) :-) :-)

Veeeeeeeeeeeel kaartjes

Er zaten zelfs tastbare beestjes in de postbus!