Donderdagavond: De kleine puistjes zijn toch wat groter geworden. Raf kijkt mee. We zien geen andere onheilstekenen.
Vrijdagochtend: Alrik klaagt dat het pijn doet op zijn rug. We zijn in de ochtendrush en gaan er niet op in.
Vrijdagavond: Alrik jammert weer over zijn rug: "Het pikt zoals een splinter, maar het is geen splinter". Ik veer recht en onderzoek zijn rug. Er zijn lelijke blaasjes te zien. Raf scant zijn kinderziektenkennis. Hij komt snel uit bij 'zona'. We beslissen aciclovir te geven. We hebben nog wat pillen in stock. Bij gebrek aan directe telefonische verbindingen met oncologen, geven we de preventieve dosis die hij vroeger ook kreeg, lichtjes verhoogd.
Zaterdagochtend bereiken we de kinderarts van wacht. Deze belooft ons terug te bellen. Terwijl Raf naar onze afbraakwerken trekt, ga ik wandelen met de kindjes in het paradijselijke bosje, vlakbij ons thuis. Alrik in de draagzak want het stappen doet hem pijn. Balder rent ver voorop, zoekt wandelstokken, boort ermee in putjes, gooit bladeren omhoog, glundert. Onder een met zonnestralen doorpriemd lentegroen dak van beukenblaadjes, belt Raf mij op. Leuven heeft teruggebeld: "De medicatie moet intraveneus". OH NEE. Een aantal dagen naar het ziekenhuis dus. Balen, balen. Toch geen ziekenhuisopname. Het bos om ons heen krijgt plots magische proporties. Wat een contrast met het vooruitzicht.
Zaterdagmiddag: Ik maak als een wervelwind een valiesje klaar. Gerief voor Alrik, een paar spullen voor mij, voor de nacht. Wat wil je meenemen Alrik? Speelgoed, mijn gitaar. Meteen een hele uitzet. We zetten Balder af op de afbraakwerf bij daddy waar moeke, vake, tante Laura en nonkel Maarten ook al zijn en Balder gaat meteen mee aan het stenen gooien.
En toen kwam het goede nieuws: één intraveneuze dosis zou volstaan. Daarna kunnen we weer gewoon verder gaan met pillen. We moeten dus niet in het ziekenhuis blijven. Als we thuiskomen zit de hele familieploeg klaar voor de barbeque. Wat een geweldige blijdschap. Hoe heerlijk kan het zijn om gewoon thuis te zijn! Omringd door lieve familie. Wat een feest.
Wat achtergrondinfo;
- Als je ooit windpokken gehad hebt, ben je levenslang beschermd, maar als je verzwakt bent kan je zona krijgen. Zeker wanneer windpokken de ronde doen. Zona geeft gordelroos (bandvormige huiduitslag) en blaasjes ergens willekeurig aan één lichaamshelft. Deze huiduitslag zet zich rond de zenuwuiteinden, en is dus heel erg pijnlijk. Windpokken (varicella) en zona worden veroorzaakt door het virus: herpes zoster.
- Alrik heeft (net als Balder) windpokken gehad toen hij 9 maand oud was, maar...
- Na een beenmergtransplantatie ben je al je immuniteit kwijt en begint je systeem van voor af aan. Maar, de blijvende virussen (bijvoorbeeld van de herpes-familie) die je al gehad hebt, blijven wél in je lijf, ook na transplantatie. CMV, Epstein Barr-virus (klierkoorts), Herpes Zoster.
- Er is op dit moment een echte windpokkenepidemie aan de gang bij de kleintjes. Alrik is in die periode 1 dag naar school geweest.
- We hadden verwacht dat Alrik windpokken zou krijgen, eerder dan zona. Maar nu blijkt dat hij geen windpokken meer zal krijgen. Jammergenoeg kan zona wél nog terugkomen, en hoe vroeger je 't krijgt, hoe meer kans dat het terugkomt, en steeds erger.
- Er zou een vaccin in de maak zijn, dat niet alleen tegen windpokken beschermt, maar ook tegen zona.
pff... wel effe verschieten!! 'goed' dat het zo 'eindigt', maar toch... je beschrijft heel mooi hoe dit voor jullie moet zijn, en wat je als mama voelt! succes en moed daar!! hopelijk gauw hierdoor!
BeantwoordenVerwijderen