Zowaar gezellig, met z'n vieren naar het ziekenhuis. 3 keer de roltrap op en af tot het aan ons was om in te schrijven. Samen kleuren op de onderzoekstafel. Nieuwe schoenen tonen aan de dokter, alsook de appel en de koekjes die we mee hebben, en onze jasjes en al de andere spullen in mama's rugzak. Aan de legotafel spelen. Allerlei documenten handtekenen en dan prikjes. Balder is bang maar dapper. Hij zegt alleen maar "ah". De verdovende emla-zalf heeft zijn werk gedaan. Alrik is bang en nog dapperder. Hij krijgt al lang geen verdovende zalf meer want dan gaan zijn adertjes toe. Hij weet heel goed wat er gaat gebeuren, maar werkt mee en roept maar heel eventjes: "Nee nee" en "Aaauw!". Verpleegster Rita zegt voor de zoveelste keer dat hij zo ongeloofelijk dapper is voor zijn leeftijd. En dan mama en daddy. Dat is een plezier. Aders gelijk autostrades.
De witte bloedcellen zijn terug naar 8900 en de bloedplaatjes terug naar 113 000. Zijn milt is terug klein. We halveren de cortisone nog eens en gaan verder met purinethol.
Over de huiduitslag niet veel commentaar. In elk geval niets alarmerend.
We zitten 'op schema'. We bereiden ons stilaan psychologisch voor op een stamceltransplantatie in 2016. 1 kans op 4 met Balder als donor. Maar een behoorlijke kans op een goed gematchte donor uit de algemene europese populatie. We gaan alvast zelf in de donorbank. En hierbij een warme oproep aan ieder die dit leest om zich aan te melden als donor. Volgens
deze website moet je wel jonger zijn dan 40 voor een eerste registratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten